هدف تربيت، رشد دادن ابعاد مختلف شخصيت کودک و نوجوان در جهت مطلوب است. علاوه بر تربيت جنبه‌هاى عقلاني، جسماني، اخلاقى و هنري، بايد به تربيت جنبه‌هاى عاطفى و اجتماعى نيز پرداخته شود. مقصود از عواطف، نيروهاى روانى‌اى است که در زندگى ما تأثير مى‌گذارد. اين تأثير ممکن است مثبت و يا منفى باشد. تمايل انسان براى پيشرفت، با پشتوانه‌ى نيروى روانى انجام مى‌گيرد که او را به طرف رشد و کمال سوق مى‌دهد، در حالى که پرخاشگرى و عصبانيت، نيروهايى را در اختيار انسان مى‌گذارد که موجب تخريب و آسيب زدن مى‌شوند. در يک تربيت متعادل و متوازن بايد کارى کنيم که عواطف کودک و نوجوان در جهت مطلوب و سازنده‌اى هدايت شوند که به اين عمل تربيت عاطفى گفته مى‌شود.