مصدوم بيهوشى که نفس مى‌کشد و قلبش ضربان دارد را بايد در وضعيت بهبود قرار داد. اگر بيمار در اين وضعيت قرار داده شود شما مى‌توانيد مطمئن باشيد که: راه تنفس باز مى‌ماند، زبان نمى‌تواند به عقب گلو بى‌افتد، و سروگردن در وضعيت کشيده قرار مى‌گيرد به‌طورى که هوا بدون برخورد با مانع شش‌ها مى‌رسد، و آب دهان يا ساير مايعات موجود در دهان بيمار از گوشهٔ دهان بيرون ريخته و نمى‌توانند خطرى براى مصدوم ايجاد کنند. بسته به شدت جراحت يا شرايط مصدوم شما مى‌توانيد در اين تکنيک تغييراتى بدهيد تا از بدتر شدن حال او جلوگيرى کنيد.
قرار دادن مصدوم در وضعيت بهبود در بدو امر، زمانى‌که شما داريد مصدوم را معاينه مى‌کنيد يا مصدوم دچار شکستگى در ستون فقرات است کار چندان درستى نيست. اما زمانى‌که تنفس براى مصدوم مشکل يا تنفس صدادار است و با بازکردن راه هوا هم اشکال برطرف نمى‌شود يا زمانى‌که اجباراً مصدوم بايد رها شود (که خيلى به‌ندرت اتفاق مى‌افتد) بايستى بلافاصله اين تکنيک را به‌کار برد.
تصاوير زير مراحل مختلف چرخاندن مصدومى را که به پشت افتاده است نشان مى‌دهد؛ اگر مصدوم به روى صورت يا به يکى از پهلوها افتاده انجام تمام مراحل لازم نيست. اگر مصدوم عينک به چشم دارد بايستى قبل از چرخاندن سر او عينکش را برداريد تا به چشم آسيبى نرسد.
- در مورد مصدوم چاق:
شما ممکن است ناچار شويد در مورد مصدوم چاق از هر دو دست خود استفاده کنيد. لباس را از شانه و باسن بگيريد و مصدوم را بکشيد به‌طورى که سنگينى بدن او روى ران‌هاى شما بى‌افتد. اگر شخص ديگرى در محل وجود دارد او مى‌تواند زمانى‌که شما او را مى‌چرخانيد سر او را نگه دارد يا اينکه از او بخواهيد که کنار شما زانو بزند و با دو دست خود باسن مصدوم را بگيرد و شما شانه‌هاى مصدوم را بگيريد و از سر او محافظت کنيد. ممکن است لازم شود که بعضى از حاضرين روبروى شما قرار گيرند و در حالى‌که مصدوم را به سمت خود مى‌کشيد، او را به طرف شما هل بدهند.
۱. مستقيم پهلوى مصدوم زانو بزنيد حدود ۳۰ سانتى‌متر از او فاصله بگيريد در اين حال بايد صورت شما همسطح سينه مصدوم باشد. سر او را به‌سوى خود برگردانيد و به عقب خم کنيد. چانه را به بالا بکشيد (به مبحث بازکردن راه تنفسى مراجعه کنيد).
۲. دست مصدوم را در کنار تنه در طرف خود زير باسن وى قرار دهيد به‌طورى که اگر امکان داشت کف دست رو به بالا باشد. دست ديگر وى را روى سينه بگذاريد. پاى سمت ديگر را از زير زانو يا پاشنه پا بگيريد و روى پاى نزديک خود قرار دهيد.
۳. با يک دست سر را نگه داريد و با دست ديگر شلوار او را از ناحيه باسن بگيريد و سريع مصدوم را به سمت خود بچرخانيد به‌طورى که سنگينى تنه روى زانوهاى شما بى‌افتد.
۴. در حالى‌که هنوز سنگينى مصدوم روى زانوى شما است دوباره سر او را تنظيم کنيد و مطمئن شويد که راه تنفس باز است.
۵. بازوى بيمار را از آرنج خم کرده و در وضعيت مناسبى قرار دهيد که بتواند سنگينى تنه را تحمل نمايد (سنگينى بالاتنهٔ مصدوم بايد روى اين دست بى‌افتد).
۶. پاى مصدوم را از زانو خم کنيد و ران او را کاملاً به سمت خود بکشيد تا بتواند سنگينى قسمت پائين بدن را تحمل کند.
۷. با دقت دست ديگر مصدوم را از زير تنه وى بکشيد و به موازات بدن او قرار دهيد. حسن اينکار در اين است که از غلت زدن مصدوم به پشت جلوگيرى مى‌کند.
- تغييرات:
در مواردى‌که مصدوم از ناحيهٔ بالاتنه يا پائين‌تنه دچار شکستگى شده است و هم‌چنين زمانى که مصدوم در يک محيط بسته گير کرده است يا آنکه نمى‌توان عضو صدمه ديده را خم کرد و از آن به‌عنوان حائل استفاده نمود، نبايد از روش بالا استفاده شود. در اين‌گونه موارد شما مى‌توانيد با قرار دادن يک پتوى لوله شده در کنار مصدوم وضعيت بهبود را براى او فراهم کنيد. از اين روش مى‌توانيد در مواردى که بايد مصدوم در وضعيت بهبود با برانکارد حمل شود، نيز استفاده کنيد.
